از آنجایی که تغییر بسیار دشوار است، داشتن یک راهنما هنگام تلاش برای ترک اعتیاد به مواد مخدر، الکل یا رفتار مفید است. تحقیقات نشان می دهد که مراحل زیر می تواند به شما کمک کند تا به سمت اهداف بهبودی خود حرکت کنید. اگر هر پنج مرحله را بپذیرید، بیشترین شانس موفقیت را خواهید داشت.

1. تاریخ ترک را تعیین کنید. ممکن است انتخاب یک تاریخ معنادار مانند یک رویداد خاص، تولد یا سالگرد مفید باشد.

2. محیط خود را تغییر دهید. هرگونه یادآوری اعتیاد خود را از خانه و محل کار خود حذف کنید. به عنوان مثال، از کسانی که شما را تشویق می کنند با موضوع اعتیاد خود درگیر شوید (مواد مخدر، الکل یا رفتار) جدا شوید. اگر می‌خواهید نوشیدنی را ترک کنید، از شر هر گونه الکل، درب بازکن، لیوان شراب و پیچ‌پنجره خلاص شوید. اگر می‌خواهید قمار را ترک کنید، کارت‌های بازی، بلیت‌های خراش یا تراشه‌های پوکر را بردارید. همچنین، اجازه ندهید افراد دیگر از مواد یا رفتارهای مرتبط با اعتیاد به خانه شما استفاده کنند یا یادآوری کنند.

3. حواس خود را پرت کنید. به‌جای تسلیم شدن در برابر میل به استفاده، فعالیت‌های جایگزین مانند رفتن به پیاده‌روی یا تماس با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده برای صحبت کردن، انجام دهید تا تا زمانی که این میل شما از بین برود مشغول باشید. برای مقابله با چیزهایی که هوس شما را تحریک می کند، آماده باشید، مانند قرار گرفتن در محیطی که دیگران از آن استفاده می کنند.

4. تلاش های گذشته خود برای ترک سیگار را مرور کنید. به این فکر کنید که چه چیزی موثر بوده و چه چیزی موثر نیست. در نظر بگیرید که چه چیزی ممکن است در عود بیماری نقش داشته باشد و بر این اساس تغییراتی ایجاد کنید.

5. یک شبکه پشتیبانی ایجاد کنید. با خانواده و دوستان خود صحبت کنید و از آنها تشویق و حمایت بخواهید. بگذارید بدانند که در حال ترک کردن هستید. اگر آنها از موضوع اعتیاد شما استفاده می کنند، از آنها بخواهید که این کار را جلوی شما انجام ندهند. اگر مواد مخدر خریداری می کنید، باید به فروشنده خود بگویید که در حال ترک آن هستید. از فروشنده خود بخواهید که با شما تماس نگیرد و دیگر به شما مواد نفروشد. همچنین، ممکن است بخواهید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد بهترین روش ترک سیگار صحبت کنید. ممکن است داروهایی وجود داشته باشند که روند را برای شما آسان کرده و شانس موفقیت شما را افزایش دهند.

افسردگی شایع است

در هر سال، حدود یک میلیون نفر در استرالیا افسردگی را تجربه می کنند. از هر شش زن یک نفر و از هر هشت مرد یک نفر در طول زندگی خود دچار افسردگی می شوند. خبر خوب این است که درست مانند یک بیماری جسمی، افسردگی نیز قابل درمان است و درمان های موثری در دسترس است.

هر چه یک فرد مبتلا به افسردگی زودتر به دنبال حمایت باشد، زودتر می تواند بهبود یابد.

انواع افسردگی

افسردگی انواع مختلفی دارد. علائم برای هر یک می تواند از نسبتاً جزئی (اما هنوز ناتوان کننده) تا بسیار شدید باشد. انواع اصلی افسردگی عبارتند از:

افسردگی اساسی

اختلال دیس تایمیک

اختلال دوقطبی (که قبلاً افسردگی شیدایی نامیده می شد)

اختلال سیکلوتیمیک

اختلال عاطفی فصلی (SAD).

درمان افسردگی

بعید است که افسردگی به خودی خود از بین برود. در واقع، اگر افسردگی نادیده گرفته شود و درمان نشود، می‌تواند ماه‌ها و گاهی سال‌ها ادامه داشته باشد و اثرات منفی زیادی بر زندگی فرد داشته باشد.

هر فردی باید درمان مناسب خود را پیدا کند. یافتن درمانی مؤثر می‌تواند به زمان و صبر نیاز داشته باشد.

انواع مختلف افسردگی نیاز به درمان متفاوتی دارند. علائم خفیف ممکن است با موارد زیر کاهش یابد:

یادگیری در مورد شرایط

تغییرات سبک زندگی (مانند ورزش منظم)

درمان روانشناختی توسط یک متخصص سلامت روان یا از طریق درمان های الکترونیکی آنلاین ارائه می شود.

برای افسردگی متوسط ​​تا شدیدتر، احتمالاً به درمان های پزشکی در ترکیب با این درمان های دیگر نیاز است.

درمان افسردگی باید با مراجعه به پزشک شروع شود. یک مشاوره طولانی را رزرو کنید تا به شما فرصت دهد تا در مورد علائم و گزینه های درمانی خود صحبت کنید. ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک پرسشنامه غربالگری را پر کنید یا آزمایشاتی را برای رد سایر شرایط انجام دهید.

پزشک شما ممکن است شما را به یک روانشناس، مددکار اجتماعی، مشاور یا روانپزشک ارجاع دهد. برای دیدن اکثر این متخصصان از طریق Medicare می توانید به تخفیف دسترسی پیدا کنید. این مستلزم آن است که پزشک شما یک برنامه بهداشت روانی GP برای شما بنویسد - از آنها برای جزئیات بیشتر بخواهید.

درمان اختلال استرس پس از سانحه می تواند به شما کمک کند تا کنترل زندگی خود را دوباره به دست آورید. درمان اولیه روان درمانی است، اما می تواند شامل دارو نیز باشد. ترکیب این درمان ها می تواند به بهبود علائم شما کمک کند:

به شما مهارت هایی را آموزش می دهد تا علائم خود را برطرف کنید

به شما کمک می کند در مورد خود، دیگران و جهان بهتر فکر کنید

یادگیری راه های مقابله در صورت بروز مجدد علائم

درمان سایر مشکلات اغلب مرتبط با تجربیات آسیب زا، مانند افسردگی، اضطراب، یا سوء استفاده از الکل یا مواد مخدر

مجبور نیستید به تنهایی بار PTSD را تحمل کنید.

روان درمانی

چندین نوع روان درمانی که گفتار درمانی نیز نامیده می شود، ممکن است برای درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به PTSD استفاده شود. برخی از انواع روان درمانی مورد استفاده در درمان PTSD عبارتند از:

شناخت درمانی. این نوع گفتار درمانی به شما کمک می‌کند تا روش‌های تفکر (الگوهای شناختی) را که شما را درگیر نگه می‌دارند، بشناسید - برای مثال، باورهای منفی در مورد خودتان و خطر وقوع دوباره چیزهای آسیب‌زا. برای PTSD، شناخت درمانی اغلب همراه با مواجهه درمانی استفاده می شود.

درمان از طریق مواجهه. این رفتار درمانی به شما کمک می‌کند تا با خیال راحت با موقعیت‌ها و خاطراتی که به نظرتان ترسناک می‌آیند، روبرو شوید تا بتوانید به طور موثر با آنها کنار بیایید. مواجهه درمانی می تواند به ویژه برای فلاش بک ها و کابوس ها مفید باشد. یک رویکرد از برنامه های واقعیت مجازی استفاده می کند که به شما امکان می دهد دوباره وارد محیطی شوید که در آن تروما را تجربه کرده اید.

حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR). EMDR نوردهی درمانی را با یک سری حرکات هدایت شده چشم ترکیب می کند که به شما کمک می کند خاطرات آسیب زا را پردازش کنید و نحوه واکنش خود را به آنها تغییر دهید.

درمانگر شما می تواند به شما کمک کند مهارت های مدیریت استرس را توسعه دهید تا به شما کمک کند شرایط استرس زا را بهتر مدیریت کنید و با استرس در زندگی خود کنار بیایید.

همه این رویکردها می توانند به شما کمک کنند پس از یک رویداد آسیب زا کنترل ترس پایدار را به دست آورید. شما و متخصص سلامت روانتان می‌توانید در مورد اینکه چه نوع درمان یا ترکیبی از درمان‌ها می‌تواند بهترین نیازهای شما را برآورده کند، صحبت کنید.

ممکن است درمان فردی، گروه درمانی یا هر دو را امتحان کنید. گروه درمانی می تواند راهی برای برقراری ارتباط با دیگرانی که تجربیات مشابهی را تجربه می کنند ارائه دهد.

درمان اختلال استرس پس از سانحه

درمان های اصلی برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) درمان های گفتاری و دارو هستند.

کنار آمدن با رویدادهای آسیب زا بسیار دشوار است، اما مواجهه با احساسات و دریافت کمک حرفه ای اغلب تنها راه درمان موثر PTSD است.

این امکان وجود دارد که سال ها پس از وقوع رویداد یا رویدادهای آسیب زا، PTSD با موفقیت درمان شود، به این معنی که هیچ وقت برای کمک گرفتن دیر نیست.

ارزیابی

قبل از انجام درمان برای PTSD، ارزیابی دقیق علائم شما انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که درمان با نیازهای فردی شما مطابقت دارد. این ممکن است توسط پزشک عمومی یا متخصص انجام شود.

می‌توانید برای شروع این فرآیند به پزشک عمومی مراجعه کنید، یا می‌توانید خود را برای ارزیابی به یک سرویس گفتار درمانی معرفی کنید. اگر علائم PTSD برای بیش از 4 هفته داشته باشید یا علائم شما شدید باشد، احتمالاً به شما پیشنهاد درمان داده می شود.

تعدادی از متخصصان سلامت روان وجود دارند که در صورت ابتلا به PTSD ممکن است به آنها مراجعه کنید، مانند یک روان درمانگر، روانشناس، پرستار روانپزشکی اجتماعی یا روانپزشک.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک وضعیت سلامت روان است که در اثر رویدادهای بسیار استرس زا، ترسناک یا ناراحت کننده ایجاد می شود.

علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

فرد مبتلا به PTSD اغلب این رویداد آسیب زا را از طریق کابوس و فلاش بک تجربه می کند و ممکن است احساس انزوا، تحریک پذیری و گناه را تجربه کند.

آنها همچنین ممکن است مشکلات خواب داشته باشند، مانند بی خوابی، و تمرکز برای آنها مشکل باشد.

این علائم اغلب به اندازه کافی شدید و مداوم هستند که تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد دارند.

علل اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

هر موقعیتی که فرد آسیب زا بداند می تواند باعث PTSD شود.

این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

تصادفات جاده ای جدی

تجاوزات شخصی خشونت آمیز، مانند تجاوز جنسی، دزدی یا سرقت

مشکلات جدی سلامتی

تجربیات زایمان

PTSD می تواند بلافاصله پس از تجربه یک رویداد ناراحت کننده ایجاد شود یا ممکن است هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها بعد رخ دهد.

تخمین زده می شود که PTSD از هر 3 نفری که تجربه آسیب زا دارند، 1 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، اما دقیقاً مشخص نیست که چرا برخی افراد به این بیماری مبتلا می شوند و برخی دیگر نه.

اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (PTSD)

افرادی که به طور مکرر موقعیت های آسیب زا، مانند غفلت شدید، سوء استفاده یا خشونت را تجربه می کنند، ممکن است با PTSD پیچیده تشخیص داده شوند.

PTSD پیچیده می تواند علائمی مشابه PTSD ایجاد کند و ممکن است تا سال ها پس از رویداد ایجاد نشود.

اگر تروما در اوایل زندگی تجربه شود، اغلب شدیدتر است، زیرا این می تواند بر رشد کودک تأثیر بگذارد.

What is obsessive-compulsive disorder?

People with obsessive compulsive disorder often suffer from obsessive thoughts or compulsive behaviors. Obsessive thoughts will reoccur again and again, and patients often feel that they are excessive, unreasonable, and do not want them to appear, but they cannot control themselves. In order to offset or avoid the anxiety and uncertainty caused by these forced thoughts, patients will engage in repetitive behaviors or rituals to relieve the anxiety and uncertainty. These repeated behaviors are "compulsive behaviors."

Symptoms of obsessive-compulsive disorder

Obsessive thoughts: including repeated and persistent thoughts, images, and even impulsive thoughts, with content related to safety, right and wrong, perfect accuracy, symmetry; and morality, such as sex, violence, filth, religion, sin, etc. For example: having doubts about the correctness of your wording and needing to check or confirm it in your mind; repeatedly thinking about the logic or correctness of 1+1=2), forced recall (things you have experienced that you don’t need to recall originally, but you have to remember them) Reviewing memories in the mind), obsessive compulsion (when walking to a high place, there is an urge to jump down, fear of losing control and hurting others, etc.)...etc.

Compulsive behavior: The original intention is to offset ideological doubts, worries and emotional anxiety, but as a result, ritualized habits appear after constant adjustments. For example: forced checking (repeatedly checking whether the doors and windows are closed when going out), forced washing (repeated hand washing, bathing, etc.), forced actions (such as touching the seat with your hands before sitting on a chair); many ritualized behaviors are If interrupted, you will have to start over. In severe cases, habitual avoidance behavior will occur, resulting in disability in life.

Psilocybin refers to the psilocybin in mushrooms. It can stimulate the central nervous system to produce hallucinations and re-establish brain connections. It can be compared from MRI magnetic resonance imaging. Before and after using psilocybin, the brain The neural network has more connections.

Luo Ke, a psychological counseling expert at King's College London, said, "(psilocybin) will cause different perceptions of the body, unfamiliar experiences, emotions, and past body perceptions or memories that you may not remember at all. These memories will "The idea of ​​psilocybin therapy is to explore this part of the equation, to open up to these memories, to explore the dark places within you, to regain the perspective that is so precious to you, and to regain the ability to feel."

After the 21st century, more and more research has been conducted on the medical uses of mushrooms. Scientists have discovered that psilocybin can reduce depression symptoms in cancer patients because it can restart the brain and have therapeutic effects on patients with refractory depression.

Goodwin, professor of psychiatry at the University of Oxford, pointed out, "The challenge of treating refractory depression is great. This is a boundary that current therapies cannot break. It is also the plight of those who coexist with depression. This condition is usually chronic and patients Many needs cannot be met.”

Definition of eating disorder

Eating disorders, also known as eating disorders, are diseases that cause people to have abnormal eating habits, cause serious problems in daily life, and cause great worries about their weight and body shape.

The most common types of eating disorders are: anorexia nervosa, bulimia nervosa (bulimia, which causes vomiting or taking laxatives after eating), and binge eating disorder (binge eating disorder, which does not cause vomiting or taking laxatives after eating) laxative).

Eating disorders have many negative and sometimes life-threatening effects on health, such as malnutrition due to eating too little. The more severe the eating disorder, and the longer it is left untreated, the more likely it is that the person will develop the following serious problems:

serious medical problem

Depression and Anxiety disorder

Generate suicidal thoughts and behaviors (extended reading: Is it not the intention to seek shortcomings? 6-point analysis of the inner world of a suicidal person)

stunted growth and development

Difficulty in socializing and interpersonal relationships

substance abuse

Difficulties with work and school

die

Common symptoms of eating disorders

The symptoms of eating disorders vary depending on the type. The following is a list of common symptoms of eating disorders:

Even if you are extremely underweight, you are still on a long-term diet.

Weight may rise or fall suddenly, causing sudden changes.

Feeling tired, dizzy or fainting easily.

The hair is thinner.

Being overly obsessed with the caloric and fat content of food.

Have strange eating habits, such as cutting food into many small pieces, eating alone, or hiding food.

Very insistent on food and cooking methods.

Willing to cook exquisite dishes for others, but not willing to eat them himself.

Go to the toilet frequently after meals.

Suffering from depression or lethargy.

Avoid social gatherings and deliberately isolate yourself.

A constant cycle between overeating and dieting.

When should you see a doctor?

Many people with eating disorders believe they don't need treatment. Therefore, if your relatives or friends experience the above symptoms, it is recommended to encourage them to seek medical examination.

Sina Technology News Beijing time on December 29, according to foreign media reports, "magic mushrooms" and "magic mushrooms" refer to a kind of psychedelic mushrooms. If these names are familiar to you, you may have already guessed what I'm talking about here.

Hallucinogenic mushrooms can cause hallucinations, mood changes, and various hallucinogenic symptoms. Don’t be fooled by their seemingly ordinary appearance, as they can induce quite powerful psychedelic experiences. So it's no surprise that they are called "magic mushrooms." But why do hallucinogenic mushrooms have such magical effects? What effects does it have on the brain? Is it safe to take?

In some cultures, such as Mexican and Native American cultures, hallucinogenic mushrooms have been used for centuries. Magic mushrooms are available fresh or dried, and can be cooked, eaten or smoked.

The hallucinogens of hallucinogenic mushrooms are two tryptamine alkaloids: psilocybin and dimethyl-4-hydroxytryptamine. Psilocybin is the main hallucinogenic ingredient. In addition to inducing hallucinations, the substance is also a serotonin activator, binding to serotonin receptors and activating the physiological activity of cell receptors, thereby simulating the effect of serotonin.

Serotonin is a hormone that stabilizes mood and enhances feelings of well-being and joy. Serotonin activators work similarly to antidepressant and anti-anxiety medications.

«قارچ های روانگردان» که در گذشته دارو محسوب می شدند، در واقع سم و دارو هستند. پس از سال ها تحقیق، دانشمندان دریافته اند که "پسیلوسیبین" موجود در قارچ های روانگردان می تواند به طور قابل توجهی علائم افسردگی را کاهش دهد و همچنین می تواند به ترک سیگار کمک کند. با این حال، این داروها یا غذاها نیاز به تصفیه دارند.

علاوه بر آزادی و صلح، هیپی ها در دهه 1960 یک کلمه کلیدی پنهان نیز داشتند - قارچ های روانگردان. روانپزشک راکر: "(بعد از خوردن قارچ روانگردان)، خیلی چیزها عجیب به نظر می رسند. احساس خواهید کرد که زمان سرعت می گیرد یا کند می شود و ممکن است بدن شما نیز احساسات عجیبی داشته باشد."

قارچ های روانگردان که به عنوان یک دارو در نظر گرفته می شوند، به لطف سیلوسایبین موجود در آن، اکنون ممکن است بیماران افسرده را در مسیر بهبودی قرار دهند.

روانپزشک گودوین: "این یک شکل مصنوعی کریستالی از سیلوسایبین است که ما به بیمارانی که نیاز به حمایت روانی دارند به عنوان یک نسخه تجویز می کنیم و تا 12 هفته پس از درمان پیگیری می کنیم."

یک مرکز روان درمانی بریتانیا بیش از 200 بیمار مبتلا به افسردگی را به سه گروه تقسیم کرد و به ترتیب 1 میلی گرم، 10 میلی گرم و 25 میلی گرم سیلوسایبین به آنها داد. نتایج نشان داد که سطح افسردگی گروه با بالاترین دوز به طور معنی داری کمتر از گروه کم دوز بود و اثر طولانی تر ماند.

در واقع، دانشمندان 50 سال پیش متوجه سیلوسایبین شدند و بیش از 1000 مطالعه انجام دادند، اما بحث و جدل ادامه یافت و آزمایشات به طور موقت متوقف شد.

روانپزشک گودوین: "توسعه این داروها دشوار است زیرا خود داروها غیرقانونی هستند و پزشکان نمی توانند آنها را تهیه کنند. ما هنوز پیشرفت های زیادی در پیش داریم."